Ik las vanmorgen op internet weer het laatste nieuwtje over voeding en gezondheid. Als deskundige hou ik mij daarvan graag op de hoogte. En ik zucht daar de laatste tijd steeds vaker en dieper bij. Dit keer ging het over rode Spaanse peper. Die zou je flink doen laten afvallen. Uiteraard zijn er dan weer ” recente onderzoeken” gedaan en zijn er stoffen gevonden in de pepers die je vetverbranding kunnen verhogen (zucht). Er was bovendien een test geweest met 100 proefpersonen: 50 daarvan aten iedere dag rode Spaanse peper (waarbij ik mij nu ernstige zorgen maak over de slokdarmen van deze personen) en de andere 50 aten dat niet. En verrek: uiteraard waren de 50 met peper flink wat kilo’s afgevallen (tweede zucht). Het zal mij niets verbazen als ik morgen weer ergens lees dat rode Spaanse pepers kankerverwekkende stoffen zouden bevatten.
Kortom: wij consumenten krijgen wat te verslikken zo iedere dag. Zo is koffie vandaag nog erg gezond en kan het Alzheimer tegengaan, morgen is het weer erg schadelijk voor hart en bloedvaten. Vandaag is groene thee het meest gezonde drankje wat je maar kunt drinken, morgen is het weer gevaarlijk voor de bloeddruk. Het lijkt gewoon echt onmogelijk ergens een pijl op te trekken.
Soms zijn het ook indianenverhalen. Die zijn wel een beetje heftiger dan de onschuldige nieuwtjes van alledag. Neem onze goede oude vertrouwde aardappel/pieper/jonas/bonk. Al sinds jaar en dag een geweldig gezond, voedzaam en zeer gewild product. Tot een aantal jaar geleden een zekere meneer Montignac het erg grappig vond de aardappel weer zo diep mogelijk terug de grond in te stoppen waar deze vandaan kwam, om zo ruim baan te maken voor zijn producten. Aardappelen waren plots dikmakers. En slecht voor je hartspieren. Dit heeft onze aardappel vandaag de dag nog steeds een zeer slecht imago bezorgd en nog altijd denken veel mensen dat aardappelen een ongenodigde gast zijn op het dagelijks menu. Terwijl een (gekookte/gestoomde) aardappel (zeker in de schil) ons doet blaken van gezondheid vanwege de vele vitaminen en mineralen en onmisbaar is bij een gezonde maaltijd.
Afgelopen jaren troffen er meer gezonde producten hetzelfde lot: de banaan is ook opeens een dikmaker. En dankzij een trend in dieetland om vooral koolhydraat-arm te eten, kwam ook onze Hollandse volkoren boterham op de rode lijst te staan. We sloegen massaal aan het wokken, want verse groente en magere kip was het credo. Nu is er op zich niets mis met wokken. Integendeel: het is één van de meest gezonde vormen van eten bereiden. Alleen: er ontstond een heuse wildgroei in wok sauzen en mixen. Wokken werd jaren terug ontdekt vanuit de buitenlandse keuken, waar nog vaak op traditionele gezonde wijze gewokt wordt. In onze keukens staan inmiddels soms wel tientallen soorten flesjes/potjes/zakjes in de (koel)kast.
Deze producten maken het wokken er nu ook niet bepaald gezonder op. Wellicht stukken lekkerder door de vele suikers, vetten en zout en andere kunstmatige toevoegingen, maar niet gezonder. Toch laten we met zijn allen juist DEZE producten niet staan. Ook al zijn de meeste soorten erg slecht voor de gezondheid, we houden ons stellig vast aan het motto “niet mokken maar wokken” en schenken en strooien er lustig op los.
In de traditionele buitenlandse keukens doen ze gelukkig zelden tot nooit mee aan de nieuwste trends in supermarkt-land en houden zich stellig vast aan hun oude vertrouwde producten. Een zeer ouderwets gezond en veelzijdig product, dat al sinds jaar en dag gebruikt wordt, is sojasaus. Gewoon, simpel, makkelijk, smakelijk en overal voor inzetbaar, of het nu voor wokken/bakken is, of om de meest lekkere sauzen te maken. Sojasaus. Meer niet.
Terwijl wij bijna spastisch in de weer zijn in onze keukens met gezonde (dure!) olijfolie, omega vetzuur-verrijkte vloeibare boter, LIGHT boter, kant-en-klare wok sauzen, en zakjes “gezonde” mixen, om maar tenminste het idee te hebben gezond bezig te zijn, maken onze buren in andere landen zich niet druk, en hebben alleen sojasaus in huis. En verse kruiden. En toveren daarmee de meest heerlijke gerechten op tafel. En wij kaaskoppen ons maar blijven afvragen hoe die mensen het toch voor elkaar krijgen alles zo lekker en ook vetarm/zoutarm en gezond op je bord te krijgen.
Moraal van het verhaal hier is dezelfde als met alle andere indianenverhalen en nieuwtjes: blijf bij je eigen basis. Blijf bij de oude vertrouwde bron. Doe niet moeilijk met potjes/flesjes/zakjes, maar gebruik een flesje sojasaus (met minder zout, dat wel) en verse kruiden (je eigen kruidentuintje is naast hip ook nog eens goedkoop en gezond, en je huis geurt heerlijk) voor alles wat je bakt, kookt, braden wilt en als basis in sauzen wilt gebruiken. Dat scheelt ook nog eens heel wat geld!
