“Ja, maar…” zegt mijn verontwaardigde vriendin, dit zijn toch gezonde koeken? Het zijn rijstwafels! Met een klein laagje chocolade, oké, maar zoveel is dat toch niet? En de verpakking zegt ook dat ze vezels bevatten hoor!”. Ik zucht, want ik kan mijn alom bekende riedel weer uit de kast trekken om ook deze vriendin uit te leggen dat al deze zogenaamde gezonde koek/repen/tussendoortjes niet zo gezond zijn als ze doen lijken en beweren te zijn. Als ik haar vertel dat zo’n onschuldig lijkend rijstwafeltje maar liefst 6 suikerklontjes bevat en zelfs 2 gram vet, dan kijkt ze mij vol ongeloof aan. Een blik die mij totaal niet onbekend is overigens als ik dit verhaal afsteek.
Dit is nu juist het grote probleem. Er kleeft een vreselijk gezond en verantwoord en verstandig imago aan tal van tussendoortjes die we tegenwoordig kunnen kopen. En de fabrikanten maken het er ons uiteraard ook niet veel gemakkelijker op. Sterker nog, ze doen er juist ALLES aan om ons te overtuigen dat dit valse imago klopt. Uiteraard. Want voor hen betekent het meer omzet.
Het is echt vreselijk lastig en moeilijk om een echt gezond tussendoortje te vinden. Vooral juist in mueslirepen, granen reepjes en vezelrijke koeken schuilen meer suikers en vetten dan in een Mars! Het is echt net de omgekeerde wereld geworden. Werden we er vroeger voornamelijk op geattendeerd dat we vooral geen chocoladerepen moesten eten omdat deze vol suikers en vetten zaten, en vooral moesten kiezen voor een gezonde mueslireep, blijkt nu dus dat het juist andersom is.
Een goed voorbeeld is ontbijtkoek. Ontbijtkoek heeft een vreselijk goed en gezond imago, omdat het weinig tot geen vet bevat. Het wordt dan ook nog altijd erg vaak voorgeschreven en ook gegeten als we weer eens op dieet willen. Maar het mag dan zo zijn, dat het niet erg veel vet bevat, het bevat wel extreem veel suiker. Wist u bijvoorbeeld dat u bij het eten van een plakje ontbijtkoek maar liefst 3 suikerklontjes naar binnen werkt? Een mueslireep heeft ook een erg gezond imago. Want muesli is toch immers gezond en verantwoord? Ja, de pure muesli wel, de 100% pure muesli, die u het liefst zelf mengt met bijvoorbeeld havervlokken, lijnzaad en rozijnen. Maar de zakken muesli in de supermarkt zijn een heel ander verhaal. Als u daarvan een schaaltje neemt, heeft u zo al 3 suikerklontjes te pakken plus aardig wat verzadigde vetten.
En dan dus die mueslireep. Schrikt u niet, maar per reepje krijgt u meteen 7 suikerklontjes binnen en 3 gram vet! Dit is dus zelfs veel meer dan de bekende “geschoffeerde” Mars reep. De reep die we vooral links moesten laten liggen als we op onze lijn wilden letten. En uiteraard bevat een Mars ook aardig wat suiker en vet, maar in vergelijking dus met zo’n gezond ogende mueslireep toch wellicht een betere keuze.
Helaas wordt het ons als consument ook niet bepaald makkelijk gemaakt. Want wie verwacht nu inderdaad dat zoiets “gezonds” als een rijstwafel toch zo slecht kan zijn? De fabrikanten gooien nu echt alles in de strijd om de consument voor zich te winnen. En springen in op de trends en hypes. Gezond. Biologisch. Vezelrijk. Zonder hulpstoffen. Alles wordt in de strijd gegooid om u te strikken.
Fabrikanten gebruiken vooral de middenlijn. Een beetje gezond, zodat de rest wat ze in hun producten stoppen een stuk minder slecht lijkt. Een rijstwafel met een klein laagje chocolade lijkt immers niet zo ongezond. Wat zit er nu immers in een rijstwafel? Gebakken lucht! Maar het laagje chocolade bevat wel extreem veel chemische rommel om het product mooi te presenteren (let u maar eens op het glanslaagje op de laag chocolade) en dat oh-zo-dun lijkende laagje chocolade bevat dus wel erg veel vet en suiker. U bent beter af als u zelf gewoon een rijstwafel licht besmeert met chocoladepasta. Zo krijgt u meteen twee suikerklontjes minder binnen en proeft u geen enkel verschil. Ook is het nog eens een stuk goedkoper want we betalen als consument uiteraard wel mee voor al die gekkigheden.
Als een bekend merk in potgroenten hun deksels wil veranderen in een superhandig klik-open systeem, is dat natuurlijk echt ontzettend fijn. Want we kennen allemaal immers wel de ergernis van het openen van potten/pakken enzovoorts. Nee, dit bejubelen we zeer zeker toe. Daar zijn we blij mee. En het staat dan ook trots vermeld op de potten, dat er een nieuw deksel op zit dat ons leven een stuk vergemakkelijkt. Wat ze echter niet op de potten vermelden is dat de prijs ook meteen omhoog gaat met soms wel 30 cent. Zo betalen we dus vrolijk mee aan gekkigheden waar we niet om vragen. Ja natuurlijk, oké oké: zo’n klikdeksel is handiger. Maar hadden we dan zo’n hevige moeite met de vorige deksels, op af en toe een weigeraar na? Als een pot niet opengaat hebben we een handige klikker die we voor nog geen euro kunnen kopen.
Zo werkt het ook met onze voeding. Wat de fabrikant voor ons verzint, moeten wij betalen. Een recent voorbeeld is de Stevia suiker-hype en de pure kokoswater-hype. Stop wat dure pure Stevia in een pak suiker en vul de rest aan met chemische rommel. En je hebt een “gezond” product. De pakken worden prachtig versierd met een prachtige struik Stevia, en vooral ook de kreten zijn belangrijk . Dit kost uiteraard wel geld, en dat moet betaald worden. Door ons.
Een pak “Stevia suiker” uit de supermarkt kost al snel zo’n vier á vijf euro, terwijl we dan niet eens het echte spul te pakken hebben. Maar we denken altijd dan ook wel weer goedkoper uit te zijn dan bij de natuurvoedingswinkel waar een pot Stevia suiker bijna 10 euro kost. Misleiding. Want deze dure pot is wél de echte Stevia. Met de echte gezondheidsvoordelen. En zo is het kringetje weer rond.
Tja, wat is dan wel gezond? Dat is tegenwoordig een erg grote vraag en mijn advies is vooral bij de basis van jezelf te blijven. Ga voor vers. Ga voor puur. En dat is duurder. Maar wat is uiteindelijk duurder? Een kilo appels uit de supermarkt kost tegenwoordig bijna net zoveel als de bleke biologische uit de natuurvoedingswinkels. Het is waar u zelf voor kiest.
Gelukkig is mijn vriendin overtuigd. Ze vond de chocolade rijstwafel ook eigenlijk inderdaad best wel zoet. En duur. Ze eet voortaan gewoon een rijstwafel met een klein beetje chocoladepasta. Zij heeft gekozen!
